Zespół Placówek Oświatowych w Lubieniu Kujawskim

ZADANIE 17.

„Niezły łobuz z tego mojego synka! Jeszcze ciebie nie skończyłem, a ty już jesteś niegrzeczny wobec swojego ojca. Oj bardzo nieładnie mój chłopcze.”

ZADANIE 16.

„Kiedy czytacie książkę, nie bierzcie pod uwagę tylko tego, co mówi autor, weźcie pod uwagę również to, co myślicie wy. Musicie starać się odnaleźć własny głos, chłopcy.”

ZADANIE 16.

„Przed bramą stała księżniczka. Ale, mój Boże, jakże wyglądała, co uczyniły z niej deszcz i słota! Woda spływała z włosów i sukien, wlewała się strumykiem do trzewiczków i wylewała się piętami, ale dziewczynka powiedziała, że jest prawdziwą księżniczką.”

ZADANIE 15.

„Przyjaciele są jak ciche anioły, które podnoszą nas, kiedy nasze skrzydła zapominają, jak latać.”

ZADANIE 15.

„Wszystko co miał, było jak słoń!

Lecz straszny był zapominalski.”

ZADANIE 14.

„Szczęście jest zawsze tam, gdzie je człowiek widzi...”

ZADANIE 14.

„Otóż osoba ta postępowała za panią Banks po schodach, ale w całkiem niezwykły sposób. Z wielką swą torbą w ręku jechała zręcznie w górę po poręczy i znalazła się na półpiętrze w tym samym czasie co pani Banks.”

ZADANIE 12.  

„(...) w tym właśnie największy kłopot, że jak się człowiek bawi sam, to jest nudno, a jak są inni, to się ciągle sprzeczają.”

ZADANIE 13.

„Marzeniami nie można jednak żyć długo, wystarczy na nie paru sekund, mijają i potem jeszcze trudniej pogodzić się z rzeczywistością.”

ZADANIE 12.

„Była to niewątpliwie królewna. Młodziutka, najwyżej piętnastoletnia. Spała smacznie, twarzyczka jej była uśmiechnięta, jakby śniło jej się właśnie coś bardzo przyjemnego.”

ZADANIE 13.

„Gdy byłem chłopcem, uwielbiałem słuchać opowieści o dalekich krajach i egzotycznych przygodach. Dorosłem, mam długą brodę, głowę niemal zupełnie wyłysiałą, ale dalekie kraje i egzotyczne przygody fascynują mnie wciąż tak samo. Jestem reporterem. Zarabiam na życie, pisząc artykuły i robiąc zdjęcia do gazet.”

Stefan Żeromski był polskim powieściopisarzem, publicystą, dramaturgiem i twórcą literatury zaangażowanej społecznie. W swojej twórczości, do której należą tak głośne pozycje jak m.in. „Doktor Piotr”, „Ludzie bezdomni” czy „Przedwiośnie”, autor poruszał zagadnienia dotyczące problemów, z jakimi stykała się ówczesna klasa robotnicza i chłopstwo – jak m.in. bieda, głód, choroby i brak dostępu do opieki medycznej. Z powodu aktywnej działalności społecznej pisarza często nazywano „sumieniem narodu”.

ZADANIE 11.

„Dla podkreślenia wagi moich słów, siłacz palnie pięścią w stół”

ZADANIE 11.

„Mieszkał w Anglii w małym miasteczku Puddleby nad rzeką Marsh. Młodzi i starzy znali go bardzo dobrze, a kiedy szedł ulicą w swym wysokim cylindrze, szeptano: „Idzie doktor! O, to mądry człowiek!”

ZADANIE 10.

„To nie sztuka zdobyć się na bohaterstwo, gdy się jest odważnym. Prawdziwa sztuka to być tchórzem i zrobić coś bohaterskiego. Właściwie, to odważny może być tylko ten, kto nie jest odważny. „

ZADANIE 10.

„Mam długie, czerwone nogi, biały kubrak z czarnymi wyłogami, no i potężny, mocny czerwony dziób. Przed moim dziobem drży całe nasze podwórka i wszyscy nieproszeni goście, to jest kury, gęsi i psy sąsiadów.”

ZADANIE 9.

„- A czy nie ma takiego sposobu, żeby się w ogóle nie uczyć? - jęknął Słaby.
Szekspir spojrzał na nas z wyraźnym obrzydzeniem.

- Pierwszy raz widzę tak leniwy rocznik. Jak tak dalej pójdzie, to nasza sławna buda zejdzie na psy. Coś niecoś trzeba się uczyć, choćby dla higieny. „

ZADANIE 9.

„Słuchali go nie tylko rówieśnicy, ale i starsi chłopcy. Nawet psy chętnie poddawały się jego rozkazom. (…) miał dwanaście lat – był jednak tak silny, zręczny i odważny, że ojciec jego, Tugto, często zabierał syna ze sobą na polowanie.”

ZADANIE 8.

„Teraz nie czas myśleć o tym, czego nie masz. Myśl, co potrafisz zrobić z tym co masz. „

ZADANIE 8.

„Strasznie z niej było ruchliwe i niesforne stworzenie. Lubiła się wygłupiać, biegać i jeździć na hulajnodze. To trochę przez nią Be miała od czasu do czasu podrapane kolana.”

W swoim komunikacie Akademia Szwedzka poinformowała, że Abdulrazak Gurnah otrzymał nagrodę za „bezkompromisowe i pełne zrozumienia zgłębienie efektów kolonializmu oraz losu uchodźcy w otchłani między kulturami i kontynentami”.

Abdulrazak Gurnah urodził się w 1948 roku na Zanzibarze (Tanzania). Do Wielkiej Brytanii wyjechał na studia i już tam pozostał. Pracuje jako profesor literatury postkolonialnej na University of Kent.

Wydał 10 powieści. Żadna z nich nie została przetłumaczona na język polski. Największą popularność przyniosły Gurnahowi książki: Paradise (1994), By the Sea (2001), Desertion (2005). Był nominowany do Nagrody Bookera. 

Źródło: https://biblioteka.pl/artykul/Literacka-Nagroda-Nobla-2021-dla-Abdulrazaka-Gurnaha/10833

ZADANIE 7.

„Co z tego, że ręka stężała i opadła bezwładnie? Co z tego, że tętno ucichło i serce bić przestało? To jedno jest ważne, że ręka ta była hojna, innym pomocna, że serce to było odważne i czułe, i pełne miłości, że było sercem człowieczym. „

ZADANIE 6.

„Oto jest ten, który jeszcze dziś rano mniemał się być największy ponad wszystkie mocarze świata.”

ZADANIE 5.

„Przygody! To znaczy: nieprzyjemności, zburzony spokój, brak wygód. Przez takie rzeczy można się spóźnić na obiad.”

ZADANIE 7.

„Było to bardzo miłe kudłate psisko podobne trochę do szpica, a trochę do owczarka. Oczy miał wesołe i szelmowskie. Jedno ucho sterczało do góry, drugie opadało w dół. Nadawało to psu pocieszny a zarazem zawadiacki wygląd.”

ZADANIE 6.

„Sama! sama! sama!”

Ważna mi dama!

Wszystko sama lepiej wie,

Wszystko sama robić chce,

Dla niej szkoła, książka, mama

Nic nie znaczą – wszystko sama!”

ZADANIE 5.

„Ja mam duży, czerwony nos, odstające uszy i zielone majteczki. Wszyscy powiedzieli w klasie, że jestem śliczny. Tosia mi zrobiła ołówkiem oczy i zaraz zacząłem patrzeć na wszystkie strony. A jak Tosia przylepiła mi uszy, to zaraz zacząłem słuchać, co się w klasie dzieje. I teraz wszystko widzę i słyszę, i mieszkam sobie w Tosinym piórniku.”

ZADANIE 4.

Zapominamy, że życie jest kruche, delikatne, że nie trwa wiecznie. Zachowujemy się wszyscy, jak byśmy byli nieśmiertelni. Codziennie patrz na świat, jakbyś oglądał go po raz pierwszy.

ZADANIE 4.

„Wszystkich drażnią jego drwiny,

A on mówi do cytryny:

- Pani skąd jest?

- Jestem Włoszka…

- Chociaż Włoszka, ale gorzka!”

ZADANIE 3.

„Złe towarzystwo prędzej czy później sprawi, że stracisz miłość do nauki. Pewnego dnia sprowadzą cię na złą drogę.”

ZADANIE 3.

„Zaczynał skromnie – proszek do zębów mieszał z pianą mydlaną, gorącą stearynę wprost z rozpalonej świecy wlewał do atramentu, farbkami kuchennymi barwił ocet. Ale wciąż mu było mało! Znosił więc z apteki co się dało, mieszał to, ubijał w moździerzu, ważył, przelewał…”

ZADANIE 2.

„Pamiętajcie chłopcy – rzekł do nas na samym początku (…) – że nie będę was uczył ani tabliczki mnożenia, ani gramatyki, ani kaligrafii, ani tych wszystkich nauk, które są zazwyczaj wykładane w szkołach. Ja wam po prostu pootwieram głowy i naleję do nich oleju.”