Konstanty Ildefons Gałczyński był polskim poetą oraz pisarzem. Współcześnie najbardziej znany jest za sprawą serii humorystycznych miniatur dramatycznych zatytułowanej „Teatrzyk Zielona Gęś”. W bogatym dorobku literackim tego twórcy znajdują się również tak uznane poematy jak „Wit Stwosz”, cenione tomiki poetyckie, jak chociażby „Ślubne obrączki”, oraz powieści, wśród których jedną z najbardziej znanych jest „Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców”.
Konstanty Ildefons Gałczyński urodził się 23 stycznia 1905 roku w Warszawie jako syn Konstantego oraz Wandy Cecylii Gałczyńskich. Ojciec późniejszego pisarza był technikiem kolejowym, natomiast matka pochodziła z rodziny właściciela restauracji.
W 1912 roku Konstanty został uczniem Szkoły Technicznej Kolei Warszawsko-Wiedeńskiej. Jego edukację przerwał wybuch I wojny światowej, kiedy to rodzina Gałczyńskich została ewakuowana ze stolicy Polski i zmuszona do zamieszkania w Moskwie. W 1916 roku późniejszy poeta rozpoczął naukę w Szkole Komitetu Polskiego. Z tego etapu pochodzą pierwsze napisane przez niego utwory, które, niestety, nie doczekały się publikacji.
Gałczyńscy po wojnie powrócili do Warszawy, gdzie Konstanty kontynuował swoją edukację. Jeszcze przed egzaminem maturalnym opublikował swój pierwszy wiersz pod tytułem „Szturm”, który ukazał się na łamach „Rzeczpospolitej”. Następnie poeta rozpoczął studia na kierunkach filologii angielskiej oraz filologii klasycznej, jednak ostatecznie nie ukończył żadnego z nich. W ciągu kilku lat spędzonych na uniwersytecie Gałczyński publikował swoje kolejne utwory m.in. w „Twórczości Młodej Polski”.
W 1926 roku poeta związał się z „Cyrulikiem Warszawskim” oraz napisał swoją pierwszą powieść pod tytułem „Porfirion Osiełek, czyli Klub Świętokradców”. Tytuł ten został jednak opublikowany dopiero trzy lata później nakładem Biblioteki Kwadrygi, z którą Gałczyński był związany od 1928 roku.
Pod koniec lat 20. polski poeta poznał Natalię Awałow, z którą w połowie 1930 roku wziął ślub. Wkrótce potem Gałczyński znalazł zatrudnienie na stanowisku urzędnika cenzury, a następnie pełnił funkcję referenta do spraw kultury w urzędzie konsularnym w Berlinie. Pracę biurową porzucił w 1933 roku, po czym na krótko powrócił do ojczyzny. W kolejnych latach poeta wyjechał do Wilna, gdzie związał się z tamtejszą prasą i radiem. W tym okresie Gałczyński nawiązał również wiele ważnych znajomości, m.in. poznał wileńską artystkę Hankę Ordonównę.
W 1936 roku na świat przyszła córka polskiego twórcy, Kira. Kilka miesięcy później rodzina Gałczyńskich zdecydowała się powrócić z Wilna do ojczyzny. Po przybyciu do Warszawy poeta związał się z periodykiem „Prosto z Mostu”, który następnie swoim nakładem wydał tomik wierszy artysty zatytułowany „Utwory poetyckie”. Po II wojnie światowej Gałczyński zamieszkał wraz ze swoją rodziną w Krakowie. Tam rozpoczął współpracę z „Przekrojem”, ale również z m.in. „Tygodnikiem Powszechnym” i „Szpilkami”.
W 1947 roku poeta przebył pierwszy zawał serca. Kolejny atak nastąpił pięć lat później. Po trzecim zawale, który Gałczyński przeszedł 6 grudnia 1953 roku, poeta zmarł. Ciało Gałczyńskiego pochowano na Cmentarzu Powązkowskim trzy dni później.
