Zofia Nałkowska była polską pisarką i dramatopisarką żyjącą na przełomie XIX i XX wieku. Mimo że w początkowym etapie swojej pracy twórczej zainteresowała się poezją, to bardzo szybko zdecydowała się porzucić ją na rzecz prozy. Współcześnie Zofia Nałkowska jest znana zwłaszcza jako autorka znakomitych powieści, jak chociażby najgłośniejszej w jej dorobku „Granicy”, która znajduje się w kanonie lektur szkolnych, czy też późniejszych tytułów jak „Niecierpliwi” oraz „Węzły życia”.
Zofia Nałkowska urodziła się 10 listopada 1884 roku w Warszawie jako córka Wacława Nałkowskiego oraz pochodzącej z Moraw Anny z domu Šafránkovej. Młodsza siostra pisarki, Hanna, w późniejszych latach została rzeźbiarką.
Zofia Nałkowska w młodości odebrała solidne wykształcenie. Pisarka ukończyła prywatną pensję w Warszawie, a następnie kontynuowała edukację na tajnym Uniwersytecie Latającym, gdzie studiowała historię, geografię, ekonomię oraz językoznawstwo. Swoją wiedzę poszerzała dodatkowo dzięki sumiennemu samokształceniu.
W 1904 roku Zofia Nałkowska poślubiła publicystę Leona Rygiera, oficjalnie przyjmując nazwisko swojego męża. Co interesujące, młoda para zdecydowała się zmienić swoje wyznanie, aby w przyszłości nie mieć problemów z ewentualnym procesem rozwodowym. Małżonkowie przeszli zatem wkrótce na kalwinizm – nurt protestantyzmu. Jak się niebawem okazało, ich przypuszczenia okazały się słuszne – związek pisarki rozpadł się zaledwie po pięciu latach, w 1909 roku. Formalnych czynności rozwodowych para dokonała jednak znacznie później, bo dopiero w 1918 roku.
W latach 20. Zofia Nałkowska ponownie wyszła za mąż. Jej wybrankiem został Jan Jur-Gorzechowski, związany z Organizacją Bojową Polskiej Partii Socjalistycznej, a w późniejszych latach także dowódca Straży Granicznej i żandarmerii. Drugie małżeństwo pisarki jednak także nie okazało się szczęśliwe. Para rozstała się po siedmiu latach, w 1929 roku.
Zofia Nałkowska literacko zadebiutowała jeszcze jako czternastolatka. Jej pierwszy utwór poetycki zatytułowany „Pamiętam” został wówczas opublikowany w tygodniku „Przegląd Tygodniowy”. Następnie pisarka publikowała swoje wiersze również w innych warszawskich magazynach, w tym w czasopiśmie literacko-artystycznym pod tytułem „Chimera”. Po kilku latach Zofia Nałkowska zupełnie porzuciła jednak poezję i skupiła się na utworach prozatorskich. Jej pierwsza powieść zatytułowana „Lodowe pola” ukazała się w 1904 roku. Publikacja ta rozpoczęła trylogię pod tytułem „Kobiety”. Drugi tom serii zatytułowany „Kobiety” został opublikowany w 1906 roku, a trzeci – „Książę” – w roku 1907. Twórczość pisarki tego okresu była silnie przesiąknięta ideami typowymi dla epoki Młodej Polski. W późniejszych tekstach Nałkowskiej natomiast wyraźnie odznaczył się tragizm pierwszej wojny światowej – szczególnie mocno akcentowany w warstwie psychologicznej bohaterów literackich.
Zofia Nałkowska zmarła 17 grudnia 1954 roku w warszawskiej lecznicy na skutek wylewu. Po jej śmierci nazwiskiem pisarki upamiętniono ulice i osiedla, a nawet jeden z kraterów na Wenus.
